این سان که ذره های دل بی قرار من

سر در کمند عشق تو . جان در هوای توست

شاید محال نیست که بعد از هزار سال

روزی غبار ما را . آشفته پوی باد .

در دور دست دشتی از دیده ها نهان

بر برگ ارغوانی.

                           -   پیچیده با خزان -

یا پای جویباری

                           -  چون اشک ما روان -

پهلوی یکدیگر بنشانند

ما را به یکدیگر برسانند .